Powierzchnia aluminiowa ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie elektrochemicznym (utlenianie anodowe) lub chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie), polepsza to przyczepność powłoki malarskiej.
Najogólniej biorąc, proces fosforanowania polega na zanurzeniu przeznaczonego do fosforanowania metalu w wodnym roztworze jednopodstawionego fosforanu Me(H2PO4)2, zawierającym wolny kwas fosforowy (Me – Fe2+, Zn2+, Mn2+ lub Ca2+). W roztworze takim na granicy faz metal-roztwór zachodzi zjawisko przesunięcia się równowagi chemicznej rozpuszczonej soli, co umożliwia otrzymanie soli dwu- lub trójpodstawionych, nierozpuszczalnych w tym środowisku. Powłoki fosforanowe wytwarzamy na przedmiotach stalowych, cynkowych lub cynkowanych.
Powłoki fosforanowe mają pięć podstawowych zastosowań, a mianowicie: do ochrony czasowej wyrobów w czasie transportu, magazynowania oraz eksploatacji, po uprzednim nasyceniu powłoki różnego rodzaju środkami ochrony czasowej, jako warstwy podkładowej pod powłoki malarskie polepszające własności antykorozyjne i mechaniczne w zestawie z powłoką malarską. W przypadku powłok antykorozyjnych stanowiących warstwy podkładowe pod powłoki malarskie wymagana jest drobnokrystaliczna struktura powłoki, mała masa jednostkowa oraz mała porowatość.